Na 6weken revalidatie (polsbreuk) keek ik enorm uit naar de Amphiman swimrun (34km lopen- 4km zwemmen) op 5mei! De voorbereiding was alles behalve perfect (enkel voorzichtige looptrainingen met gips & core-stability, zwemmen was niet mogelijk tot de week ervoor) maar goed, dat telt dan voor meer avontuur en een iets grotere uitdaging!
En de Amphiman is op zich al een hele uitdaging natuurlijk: met zijn twee vertrekken en aankomen: samen lopen en zwemmen in ijskoud water, water in, water uit.. De herinneringen aan deze competitie kwamen terug de laatste weken. Een verademing in het aanbod duursport wedstrijden in België! Eén van de weinige wedstrijden waar, samenwerken en elkaar helpen, op de voorgrond staan. Een goeie organisatie, geen hoge prijzen of opgeklopte sfeer, gewoon atleten onder elkaar, en dat staat garant voor een aangename sfeer, een gevarieerd deelnemersveld en een mooie wedstrijd midden in de natuur. Lac de l’eau d’heure is dan ook een prachtige locatie en het zonnetje deed er nog een schepje bovenop!
Alles verliep volgens plan in aanloop naar de wedstrijd: een testje de donderdagavond in de blaarmeersen, bevestigde dat de polsbreuk mooi genezen was en dat de aangename watertemperaturen uitnodigen tot het zwemmen van toptijden! Dat komt goed!
Maar het zou te mooi zijn zeker? Op vrijdag moest de auto naar de keuring, de dag voor de wedstrijd. Een lang uitgesteld bezoekje, aangezien ik zelf geen auto kon rijden de laatste 6weken en het is ook zo leuk hé uren lang aanschuiven voor de jaarlijkse 10min controle en extra kosten..
Maar goed, daar gaan we dan. Ik draai de sleutel in t slot van de deur en hup, pees over.. Plots wil die duim niks meer doen, en het wordt dus een bezoekje richting spoed in plaats.. maar geen nood, evenzeer goed voor uren lang aanschuiven en wachten.. Het verdict: Extensor pees in duim afgescheurd. De pees was natuurlijk al beschadigd door de val 6weken geleden. Oeps, dat hadden ze even over het hoofd gezien.. Maar goed, voor elk probleem een oplossing hé. ‘We kunnen dit oplossen met een peestranslantatie’, zei de dokter. ‘Dit moet wel zo snel mogelijk gebeuren. Maandagochtend operatie en dan een kleine drie maanden revalidatie.’. Drie maanden revalidatie?? Dat had ik verkeerd begrepen, niet? Nee?
Ik zie de hele zomer in duigen vallen, en mijn werk erbovenop. Eén grote hoop miserie, en papierwerk en nog meer miserie.. Alsof ik het allemaal even wil vergeten, denk ik bij mezelf: misschien kan ik de Amphiman uit de brand slepen? Misschien kan ik die wedstrijd morgen toch doen? Eerste en laatste wedstrijd dit seizoen? Ik herhaal mijn vraag luidop, ik durf bijna niet, maar toch..: kan ik zwemmen en lopen morgen? Ik kan mijn duim vasttapen.. De dokter lacht (en verklaart me waarschijnlijk gek) en antwoordt: ‘ja, van mij mag je meedoen, je kan nu niet veel meer fout doen’.
Een magere troost misschien, maar zaterdag 5 mei 2018 was een zalig mooie, lange dag. Perfect weer en een perfecte wedstrijd samen met Janne, mooi teamwerk, goed voor een mooie tweede plaats! Een herinnering om te koesteren.
En ondertussen kan ik elke dag dromen van de Amphiman 2018, maar sport is -na de operatie vorige maandag- herleidt tot: een Netflix ‘bench watching’ competitie , of: met zoveel mogelijk gerief – in 1 hand – van de supermarkt naar huis sukkelen, stofzuigen met linker hand, deuren sluiten zonder pezen te scheuren,..
De grenzen zijn echter snel bereikt en de verveling slaat toe.. Tijd voor actie, tijd voor een nieuwe uitdaging, een nieuw avontuur! Maar ‘wat’ natuurlijk, als lezen, tv-kijken, pc werk,.. zowat de enige mogelijkheden zijn? Zelfs een nieuw breiwerk is geen optie.
Wat dan wel? Ik denk al lang na over een omschakeling naar barefoot running maar tijdens de wedstrijd op 5mei kwam er iemand voorbij gevlogen in de typische ‘fivefingers’. Janne riep: ‘kijk, dat moet wel makkelijk zijn voor het zwemmen! ‘ (bij een swimrun moet je afwisselend zwemmen en lopen, alles gaat mee in t water en tijdens t lopen..) en het beeld bleef zo’n beetje hangen, samen met het idee.. Dat moet zalig zijn om een swimrun zo te kunnen lopen! Nog meer vrijheid! Ook tijdens het zwemmen lijkt het me makkelijker: geen zware schoenen die vol water rond je voeten hangen.. En je kan er misschien zelfs zwemvliezen over aan doen, een maat of twee groter dan..
Na wat extra opzoekingswerk en info via verschillende kanalen valt de beslissing: dit wil ik uittesten, en dit is het uitgelezen moment, let’s go for it! Ik kan momenteel enkel wandelen. Het ideale moment dus om te starten en langzaamaan terug op te bouwen met zero drop schoenen , en vervolgens de five fingers..
De schoenen heb ik al, de goesting om eraan te beginnen ook, en bij deze ook een forum om alle ervaringen met jullie te delen, here we go! Wie er aan denkt om dit ook uit te testen of gewoon interesse heeft in de bevindingen, ik hou jullie op de hoogte!
