Even later..

Bijna een jaar voorbij.. en ondertussen al heel wat ‘barefoot’- ervaring rijker!

Ik heb al vast één heel belangrijke les geleerd: een blog bijhouden is niks voor mij. Ik deel alle ervaring heel graag, maar om dit hier allemaal zonder dt fouten en foute zinsconstructies bij te houden.. Om alles mooi overzichtelijk uit te typen zonder iets te vergeten, op regelmatige basis.. Dat lukt me dus niet, in een poging de perfecte samenvatting online te posten, blijf ik uitstellen, en dan zijn we plots april 2019..

Ondertussen liep ik eind augustus 2018 de halve triathlon in Chantilly op vibrams uit, goed voor een 6de plaats. En in oktober volgde de Amphiman LD (swimrun 21km) in Boom waar ik op een derde plaats eindigde. Het lopen blijft een uitdaging, vooral de langere afstanden. Mijn voeten zijn veel sterker geworden, proprioceptie is niet te vergelijken  met wat het was! Maar het blijft vermoeiend en vraagt een constante aandacht voor techniek. Wie graag ook met barefoot running start, wees gewaarschuwd! Het is echt een volledig nieuwe start waarbij je ‘luie, verwende voeten’ een serieuze wake-up call krijgen. Als je dit proces overhaast dan heb je sowieso blessures! Geef je lichaam de tijd om hieraan aan te passen, en je wordt beloond met een nieuwe loopervaring! Ik had er wel baat bij (nog steeds) om deze overgang te ondersteunen met extra core-stability. Maar je merkt hoe dan ook een enorme verbetering op vlak van heup stabilisatoren. Het gevoel in je voeten en reactie van je lichaam hierop is enorm. Je voeten en tenen worden veel beweeglijker en sterker en reageren op alles. Ipv samengeperste tenen in veel te zachte schoenen krijgen je heel gevoelige receptoren die bij de minste oneffenheid of verandering in ondergrond reageren en voor een aanpassing in houding zorgen. Sinds de overgang naar barefoot running, heb ik geen enkele keer mijn voet omgeslagen! Niet tijdens het lopen en zelfs niet meer in de vrije tijd (met die beperkende schoenen aan) Dat klinkt misschien onbenullig maar na operatie, breuk tgv fibulakop en herhaaldelijk gescheurde ligamenten, sla ik gemiddeld 1x per maand mijn voet om. Ik droeg dan ook (tot vorig jaar) een external brace tijdens het lopen om dit te voorkomen. Maar het probleem verlegde zich dan naar de momenten waarop ik de brace niet droeg..

Ik zet nog wel eens mijn voet verkeerd of zie een putje of oneffenheid te laat. Maar enerzijds zijn mijn voeten veel sterker, anderzijds: de reactie komt onmiddelijk en wordt niet tegengehouden door een dikke, zachte schoenzool, die een tijdige reactie onmogelijk maakt. Barefoot running blijft dus een absolute aanrader maar het vraagt veel tijd en geduld! Dit hoeft ook geen volledige overgang te zijn, af en toe eens blootvoets trainen, training in los zand.. Het kan allemaal al veel bijdragen tot een betere loopstijl en sterkere voeten. Maar ook dit ‘af en toe’ blootvoets trainen, vraagt een even geleidelijke en voorzichtige opbouw! Probeer ook zoveel mogelijk echt blootvoets te starten, de vibrams zijn een goede aanvulling. Maar om de techniek goed te krijgen en blessures te voorkomen. start je best zonder enige bescherming op een weinig aangename ondergrond (grind paden zijn nog het best) zo start je automatisch heel traag en heel voorzichtig!

Volgende uitdaging: Hispaman Xtreme triathlon op 28september 2019!

In voorbereiding een aantal kwartjes en halve (terug Chantilly en misschien ook de 111 in Jabbeke) De afgelopen maanden waren iets te druk, het was even zoeken naar wat evenwicht. Met de keuze voor deze volledige triatlon heb ik terug een doel voor ogen, de focus is er terug en het lopen wordt terug langzaam opgebouwd. Op 19mei staat alvast de 20km van Brussel op het programma! Op weg naar een nieuw avontuur!


 

Leave a Reply